• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۱۵)


1آنگاه کاتبان و فریسیان اُورشلیم نزد عیسی آمده، گفتند، 2 چون است که شاگردان تو از تقلید مشایخ تجاوز می‌نمایند، زیرا هرگاه نان می‌خورند دست خود را نمی‌شویند؟ 3 او در جواب ایشان گفت، شما نیز به تقلید خویش، از حکم خدا چرا تجاوز می‌کنید؟ 4 زیرا خدا حکم داده است که مادر و پدر خود را حرمت دار و هرکه پدر یا مادر را دشنام دهد البتّه هلاک گردد. 5 لیکن شما می‌گویید هر که پدر یا مادر خود را گوید آنچه از من به تو نفع رسد هدیه‌ای است، 6 و پدر یا مادر خود را بعد از آن احترام نمی‌نماید. پس به تقلید خود، حکم خدا را باطل نموده‌اید. 7 ای ریاکاران، اشعیاء دربارهٔ شما نیکو نبوّت نموده است که گفت، 8 این قوم به زبانهای خود به من تقرّب می‌جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند، لیکن دلشان از من دور است. 9 پسعبادت مرا عبث می‌کنند زیرا که احکام مردم را بمنزله فرایض تعلیم می‌دهند. 10 و آن جماعت را خوانده، بدیشان گفت، گوش داده، بفهمید؛ 11 نه آنچه به دهان فرو می‌رود انسان را نجس می‌سازد، بلکه آنچه از دهان بیرون می‌آید انسان را نجس می‌گرداند. 12 آنگاه شاگردان وی آمده، گفتند، آیا می‌دانی که فریسیان چون این سخن را شنیدند، مکروهش داشتند؟ 13 او در جواب گفت، هر نهالی که پدر آسمانی من نکاشته باشد، کَنده شود. 14 ایشان را واگذارید، کوران راهنمایان کورانند و هرگاه کور، کور را راهنما شود، هر دو در چاه افتند. 15 پطرس در جواب او گفت، این مثل را برای ما شرح فرما. 16 عیسی گفت، آیا شما نیز تا به حال بی‌ادراک هستید؟ 17 یا هنوز نیافته‌اید که آنچه از دهان فرو می‌رود، داخل شکم می‌گردد و در مَبْرَز افکنده می‌شود؟ 18 لیکن آنچه از دهان برآید، از دل صادر می‌گردد و این چیزها است که انسان را نجس می‌سازد. 19 زیرا که از دل برمی‌آید، خیالات بد و قتلها و زناها و فسقها و دزدیها و شهادات دروغ و کفرها. 20 اینها است که انسان را نجس می‌سازد، لیکن خوردن به دستهای ناشسته، انسان را نجس نمی‌گرداند. 21 پس عیسی از آنجا بیرون شده، به دیار صُور و صیدون رفت. 22 ناگاه زن کنعانیهای از آن حدود بیرون آمده، فریادکنان وی را گفت، خداوندا، پسر داود، بر من رحم کن زیرا دخترمن سخت دیوانه است. 23 لیکن هیچ جوابش نداد تا شاگردان او پیش آمده، خواهش نمودند که او را مرخّص فرمای زیرا در عقب ما شورش می‌کند. 24 او در جواب گفت، فرستاده نشده‌ام مگر بجهت گوسفندان گم شده خاندان اسرائیل. 25 پس آن زن آمده، او را پرستش کرده، گفت، خداوندا مرا یاری کن. 26 در جواب گفت که، نان فرزندان را گرفتن و نزد سگان انداختن جایز نیست. 27 عرض کرد، بلی خداوندا، زیرا سگان نیز از پاره‌های افتاده سفره آقایان خویش می‌خورند. 28 آنگاه عیسی در جواب او گفت، ای زن! ایمان تو عظیم است! تو را برحسب خواهش تو بشود. که در همان ساعت، دخترش شفا یافت. 29 عیسی از آنجا حرکت کرده، به کناره دریای جلیل آمد و برفراز کوه برآمده، آنجا بنشست. 30 و گروهی بسیار، لنگان و کوران و گنگان و شلاّن و جمعی از دیگران را با خود برداشته، نزد او آمدند و ایشان را بر پایهای عیسی افکندند و ایشان را شفا داد، 31 بقسمی که آن جماعت، چون گنگان را گویا و شلاّن را تندرست و لنگان را خرامان و کوران را بینا دیدند، متعجّب شده، خدای اسرائیل را تمجید کردند. 32 عیسی شاگردان خود را پیش طلبیده، گفت، مرا بر این جماعت دل بسوخت زیرا که الحال سه روز است که با من می‌باشند و هیچ چیز برای خوراک ندارند و نمی‌خواهم ایشان را گرسنه برگردانم مبادا در راه ضعف کنند. 33 شاگردانش به او گفتند، از کجا در بیابان ما را آنقدر نان باشد که چنین انبوه را سیر کند؟ 34 عیسی ایشان را گفت، چند نان دارید؟ گفتند، هفت نان و قدری از ماهیان کوچک. 35 پس مردم را فرمود تا بر زمین بنشینند. 36 و آن هفت نان و ماهیان را گرفته، شکر نمود و پاره کرده، به شاگردان خود داد و شاگردان به آن جماعت. 37 و همه خورده، سیر شدند و از خرده‌های باقیمانده هفت زنبیل پر برداشتند. 38 و خورندگان، سوای زنان و اطفال چهار هزار مرد بودند. 39 پس آن گروه را رخصت داد و به کشتی سوار شده، به حدود مَجْدَل آمد.

تفسیر فشرده آیات


1 خبر معجزات عظیم و تعالیم مسیح در سراسر فلسطین و حتی فراتر از آن پیچیده بود(متی۴۴:۴ ؛ مرقس۲۵:۱-۲۹). طبیعتا علمای مذهبی و رهبران قوم یهود که عمدتا در اورشلیم مرکز یهودیه ساکن بودند، جائیکه معبد خداوند واقع شده بود، از این امر اطلاع کامل داشتند و برای تحقیق بیشتر افرادی را به منطقه جلیل فرستادند. 2 منش و سلوک مشایخ مطابق یک سری تعالیم، مراسم و سنن مذهبی غیر کتاب مقدّسی بود که صرفا جنبه ظاهری داشت و حتی گاهی بدور از عقل سلیم بود و هرگز قادر به تحول درونی انسان نبود. برای مثال شستن دستها و ظروف قبل از غذا هرگز قادر به تغییر باطن و روح انسان از گناهان نیست. مسیح آمده بود تا انسان را از گناه و نتیجه گناه یعنی مرگ ابدی نجات بخشد. 3 مسیح در اینجا عملا نشان می دهد که آنها با پیروی از سنن انسانی، قوانین خدا را زیر پا می گذارند. 4 (خروج۱۲:۲۰، ۱۷:۲۱) فرمان پنجم از ده فرمان خداوند است. 5و6 احترام به پدر و مادر چنان حائز اهمیت بود که حتی دشنام دادن به آنها مستوجب مجازات سنگین بود(خروج۱۷:۲۱ ؛ لاویان۹:۲۰). ولی با این وجود علمای مذهبی با فراهم کردن کلاهی شرعی، خود را از کمک به والدین نیازمند معاف می کردند با این بهانه که ثروتشان، وقف به خداوند است. توجه کنید که با این عمل ریاکارانه، آنها از کمک به والدین نیازمندشان طفره می رفتند.این عمل هر چند ظاهری روحانی و مذهبی داشت زیرا ادعا می کردند که اموالش را وقف خدا کرده اند ولی در عمل هدف نگاه داشتن آنها برای خود و کمک نکردن به والدین محتاج بود. بدین ترتیب فرامین خدا را به راحتی زیر پاه می گذاشتند. 8 (اشعیاء۱۳:۲۹) 11 مطابق سنن یهود مردم با خوردن چیزی ناپاک نجس می شوند ولی مسیح تاکید می کند که نجاست واقعی نجاست درونی است که از قلب، فکر و ذهن انسان بیرون می آید و در گفتار و کردار ما ظاهر می شود. 12 طبعا فریسیان و کاتبان از سخنان عیسی بسیار آشفته و ناراحت شدند زیرا مانند همه مذهبیون دنیا به ظاهر، سنن و آداب مذهبی خود بسیار بیشتر از باطن، نیّتها و انگیزه ها ارزش قائل می شدند. جالب اینجاست که مذهبیون دنیا در این تصور باطل هستند که خدا هم مثل آنها فکر می کند! 13 اشاره به داوری نهایی الهی و سرانجامی هولناک است. مردم نهال های کنده شده را خشک می کردند و برای سوزاندن بکار می بردند. 14 عبارت «ایشان را واگذارید» به بی نتیجه بودن هر تلاشی برای نجات فریسیان و کاتبان ریاکار یهودی اشاره دارد که خود را بسیار روحانی، مقدس و مذهبی می دانستند ولی در واقعیت امید اندکی برای نجات و حیات ابدی آنها وجود داشت. این مذهبیون تاریکی مذهب خود را بر نور انجیل مسیح بیشتر ترجیح دادند و خدا آنها را در تاریکی خودشان واگذاشت(رومیان۲۸:۱). 15 حتی برای پطرس درک این مسئله ساده، که خوردن چیزهای ناپاک انسان را نجس نمی سازد مشکل بود. شرارتی که از فکر و ذهن انسان بیرون می آید او را نجس می سازد. این مسئله حتی تا سالها بعد برای پطرس به خوبی روشن نشده بود(اعمال۹:۱۰-۱۶). 21 عیسی و شاگردانش از منطقه جلیل به صور و صیدون که دهها مایل با آنجا فاصله داشتند؛ رفتند. صور و صیدون در منطقه فنیقیه و در ساحل دریای مدیترانه قرار داشتند. 22 قرنها قبل از مسیح این منطقه کنعان نامیده می شد. 23 هدف مسیح از شیوه برخوردش با زن کنعانی، به نمایش گذاشتن ایمان بزرگ آن زن به مسیح بود. ایمان زن کنعانی (غیر یهودی) به عیسی و پذیرفتن و پرستش وی به عنوان خداوند و پسر داوود که القاب مسیح موعود یهود بودند، در مقابل ضدیت و دشمنی فریسیان و علمای مذهبی بسیار چشمگیر بود. 24 در ابتدا پیغام انجیل می بایست در بین یهودیان و سپس تا اقصا نقاط جهان بشارت داده شود(یوحنا۱۴:۱۰-۱۶، ۲۰:۱۷و۲۱؛ اعمال۸:۱). توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است که در زمان خدمت مسیح و تا قبل از مصلوب شدن وی هنوز پیغام انجیل کامل نشده بود و رسولان درک کاملی از کل انجیل مسیح که مرگ و قیامش از مردگان رکن اصلی آن را تشکیل می دادند نداشتند. بنابراین بشارت به غیر یهودیان به سه امر مهم مرتبط بود: ۱-نپذیرفتن عیسی به عنوان مسیح موعود از سوی یهودیان ۲-مصلوب شدن مسیح و قیام وی از مردگان ۳- صعود مسیح به آسمان و نزول روح القدوس در روز پنطیکاست که همزمان با آن دوره کلیسا بر روی زمین آغاز شد. 28 چنین ایمانی در سراسر اسرائیل و در بین قوم یهود که خود را بسیار مذهبی و خدا پرست می دانستند وجود نداشت. 29 مسیح احتمالا از صور و صیدون واقع در شمال سفر کرده به منطقه شرق دریاچه جلیل یعنی منطقه دیکاپولیس که منطقه ای غیر یهودی بود عزیمت کرد(مرقس ۳۱:۷). 31 جواب شاگردان نشانه این نبود که آنها معجزه غذا دادن به پنج هزار نفر(در فرهنگ یهود قرن اول میلادی فقط مردها را می شمردند) را که چندی پیش اتفاق افتاده بود فراموش کرده بودند یا اینکه آنها ایمان نداشتند که مسیح قادر بود مجددا چنین معجزه ای نماید بلکه صرفا این موضوع را مطرح کردند که از آنها کاری ساخته نیست و باید معجزه ای از سوی مسیح صورت پذیرد. 34 سوال عیسی بدین منظور نبود که تعداد نان یا ماهی نقشی در این معجزه داشت بلکه تا این تعداد در کلام خدا مکتوب گردد و خواننده به عظمت معجزه وی بیشتر واقف گردد. 38 توجه کنید که به همراه زنان و اطفال کل جمعیت بسیار بیشتر از چهار هزار نفر بود.این معجزه و معجزه پنج نان و دو ماهی که به سیر کردن پنج هزار مرد منتهی شد نمادی از آن واقعیتی بود که می بایست در آینده اتفاق بیفتد که مسیح از طریق رسولانش که چند یهودی بی نام و نشان از یک منطقه بی نام و نشان(جلیل) بودند، گرسنگی روحانی انسانهای بیشمار یهودی و غیر یهودی را با پیغام انجیل برطرف نماید. 39 مَجْدَل واقع در شمال شهر طَبَریه و جنوب غربی دریاچه جلیل است.